Deep House Structuur Geanalyseerd

Onlangs ben ik mij meer in deep Housemuziek gaan verdiepen. Ik heb deep-house altijd al interessant gevonden, met name de meer melodische stijlen. Een probleem waar ik met mijn eigen muziek tegen aanliep was dat ik begon met inspirerend sounds en melodieën, maar ik had geen idee hoe ik het nummer moest vormgeven. Het werd dus tijd om een aantal tracks te bestuderen op het gebied van structuur.

Ik nam een tiental liedjes en begon deze te deconstrueren. Ik heb een Excel-shet gemaakt met maten horizontaal verdeeld zoals hieronder:

Ik heb de structuur van elke track uitgezet en de veranderende elementen in secties van 8 genoteerd. Een sectie van 8 maten zal ik voortaan ‘frase’ noemen. Ik heb gemeenschappelijke delen op kleur gesorteerd zoals de intro, break, build en drop. Delen die niet op hetzelfde energieniveau zaten als de drop maar die wel voor de groove zorgen heb ik ik ‘verse’ genoemd. Delen waar elementen wegvielen als voorbereiding voor de breakdown heb ik ‘decline’ genoemd.

Snel overzicht

Als je in de brede zin naar het schema kijkt dan zie je meteen enkele interessante overeenkomsten tussen de nummers. De groene delen geven de intro en outro aan van elk nummer. Elke track heeft een intro van minimaal 4 frasen van 8 maten. Alle tien de nummers zijn clubversies, waardoor natuurlijk een lange intro en outro nodig is om de dj voldoende tijd te geven om te beatmatchen. Omdat deep house vaker in een club wordt gespeeld dan op de radio is dit een goede vuistregel om in gedachten te houden.

Als je kijkt naar de rode delen dan zal je opvallen dat elk nummer wel een break heeft. Ongeveer de helft van de nummers heeft 2 breaks waarvan de ene langer is dan de ander. De kleinste break in een nummer bestaat uit 2 frasen (van 16 maten) en de langste break is 4 frasen. Na elke break wordt een build gebruikt om letterlijk de spanning op te bouwen. Er zijn twee nummers die geen build hebben en meteen na de break overgaan naar de drop. Dit is een plotselinge overgang die onverwachts aanvoelt. Misschien ben je hier juist naar opzoek, maar het komt minder vaak voor.

De drop

De ‘drop’ is wat lastiger te definiëren. Het is duidelijk waar een drop begint omdat het energieniveau hoger ligt dan de delen ervoor. Maar waar eindigt een drop? Het energieniveau daalt naarmate een deel voor langere tijd onveranderd door kabbelt. Dus zodra er nog steeds nieuwe elementen worden geïntroduceerd dan zie ik dat nog steeds als onderdeel van de drop. Alleen als er partijen worden gefilterd of als er onderdelen wegvallen dan definieer ik dit als een nieuwe sectie, meestal decline of break.

Wat alle tracks gemeenschappelijk hebben is dat ze allemaal 2 drops bevatten. In vergelijking met andere genres is de drop in deep housemuziek vrij minimaal. Soms is een kick en een bas meer dan genoeg. Hi-Hats en claps worden vaak 8 of 16 maten later toegevoegd. Door dingen minimaal te houden gaat er meer aandacht naar die enkele elementen waardoor de drop krachtiger aanvoelt. Bovendien heb je niets om naar op te bouwen als je alles al in de eerste 8 maten weggeeft.

Een leadinstrument gebruiken 

Wat mij ook opviel, is dat alle nummers één kenmerkend thema of geluid hebben wat op de voorgrond treedt. Vaak neemt de arpeggiator de hoofdrol in maar ook een piano, pad of zelfs een bas kan ook worden gebruikt. Ik merkte ook dat sommige tracks 2 verschillende typen bas klanken gebruiken. Een ritmische baspartij met een lange, ‘Reese’ achtige bas meer typisch voor een breakdown sectie.

Bestudeer het plaatje bovenaan eens of maak je eigen analyse. Natuurlijk heeft muziek geen regels maar enig inzicht in hoe andere producers hun nummers ordenen is geen overbodige luxe. En als je ooit vastloopt met het uitwerken van een nummer wees dan niet bang om de structuur van een andere song als blauwdruk te gebruiken. Het enige wat je hoeft te doen is het invullen van de lege plekken. Het is als een puzzel, je begint met de hoeken en randjes voordat je doorgaat met de rest.